‘Hırsız var’ demek yasak, çalanlar artık özgür,
Bahçemize daldılar, hırsız var diyemedik.
Elimiz armut toplar, sesimiz çıkmıyor gür,
Bize korku saldılar, hırsız var diyemedik.
İşinde uzman hırsız barınıyor her katta,
Çalanın servet gizli kolundaki saatta.
Kan ter içinde kaldık madende, inşaatta,
Canımızı aldılar, hırsız var diyemedik.
Çalarken seçmiyorlar ucuzu, pahalıyı,
Fener tutup soydular bir kısım ahaliyi.
Camiden götürdüler seccadeyi, halıyı,
Bir de namaz kıldılar, hırsız var diyemedik.
Çalma fırsatı yokken din, iman, ahlak vardı,
Her birinin ağzından hayırlı söz çıkardı;
Hayırın, hasenatın hemen kesildi ardı.
Birden abat oldular, hırsız var diyemedik.
Devletten aşırıldı kupon kupon arsalar,
Kayıtsız sermayeden toplandı hep parsalar.
Bekçiler göz yumuyor, ne olur ki görseler,
Gözden sürme çaldılar, hırsız var diyemedik.
Çalanı kovalayan ateşe düştü yandı,
Halkım onu günahkâr, paralel düşman sandı.
Kasa kasa paralar helâl kazanca döndü,
Sıfırlanıp kaldılar, hırsız var diyemedik.
Cebi dolu elbise çalmaya yoldu bazen,
Ayakkabı kutusu dolarla doldu bazen.
Soygunun belgesini bulanlar oldu bazen,
Kayıtları sildiler, hırsız var diyemedik.
Dertler bini aşınca dermandan umut kestik,
Padişah bize karşı, fermandan umut kestik.
Hırsız aldı ürünü, harmandan umut kestik,
Gök ekini yoldular, hırsız var diyemedik.
Hırsızlık mübah oldu eğer var ise ‘rıza’,
Koruduk nota verdik, müzik seven hırsıza.
Ta Fizan’dan görüldü bizdeki bu arıza,
Onlar suçu buldular, hırsız var diyemedik.
Telefonla çalanlar bana da uyladılar,
Demek ki işi böyle epey kolayladılar.
Kime şikâyet etsem bir güzel payladılar,
Üstesinden geldiler hırsız var diyemedik.
Mağdurlar başıbozuk, çalanlar organize,
Hırsızdan kazık yemek, sanki müstahak bize.
Bakıp bakıp yanarız, çarpık eserimize,
Halimize güldüler, hırsız var diyemedik.
Nevzatlar korka korka taş atıyor çalana,
Lakin bunlar etkisiz, hakkımızı alana.
İşini bilen hırsız başvuruyor yalana,
Aczimizi bildiler, hırsız var diyemedik.
Halk Ozanı Karamanlı Nevzat
karamanlinevzat 